Tłusty Czwartek
“Powiedział nam Bartek, że dziś tłusty czwartek…”
Fotorelacja z pałaszowania pączków:))
Projekt “Repatriacja przez edukację” w 2024 r. uzyskał wsparcie Fundacji Totalizatora Sportowego
Święto Pani Dyrektor
Nasza kochana Pani Dyrektor Liceum Polonijnego i zarazem Prezes Fundacji dla Polonii dzisiaj obchodzi urodziny. Wszyscy – od najmłodszego do najstarszego – składamy najpiękniejsze życzenia – Błogosławieństw Bożych na każdy dzień, pogody ducha i pociechy z całej Społeczności Kolegium św. Stanisława Kostki.
Poloneza czas zacząć!
Cudowny bal studniówkowy, tradycyjny polonez, walc, wspólna zabawa, zachwycające kreacje, muzyka, niezapomniany wieczór, podziękowania, wzruszenia i refleksje…, czyli noc pełna wrażeń dla maturzystów, grona pedagogicznego i rodziców Kolegium św. Stanisława Kostki
Wieczór romantycznych uniesień
W środowy wieczór podziwialiśmy baletowe arcydzieło twórców francuskiego romantyzmu. „Giselle” to balet fantastyczny zapisany przez Heinricha Heinego na podstawie zasłyszanej przez niego legendy. Wspaniała inscenizacja plastyczna, drobiazgowo opracowane projekty dekoracji i kostiumów, a przede wszystkim mistrzowskie choreografie i taniec artystów Polskiego Baletu Narodowego wprowadziły wszystkich w oniemienie. Oddziaływały na wszystkie zmysły, ciesząc oko i ucho widza. Balet był wielokrotnie pokazywany w Warszawie, po raz pierwszy prawie 200 lat temu na scenie Teatru Narodowego. Do dziś zachwyca mistrzowskimi popisami tancerzy, ich aktorską grą oraz czaruje pięknem zespołowych tańców zbiorowych. W końcu namiętność i zmysłowość, tajemniczość i baśniowość t o cechy, które dominują i poniekąd definiują epokę romantyzmu, którą tak wielu z nas nosi w sercu.
Tydzień Mikołajkowy
Tydzień mikołajkowy za nami. Mikołaj nie zapomniał o nikim. Zaopatrzył nas w kubeczki, maskotki, skarpetki i wiele innych świątecznych gadżetów, w tym moc słodkości. A każdy z nas otrzymał to, co najpiękniejsze i najcenniejsze, czyli wspólnie spędzony czas, rozmowy, poznawanie siebie i radość z bycia razem.
Powrót do ojczyzny przodków
To już mój trzeci rok pobytu w Warszawie w Kolegium św. Stanisława Kostki, które swoją siedzibę ma w stolicy Polski. Po raz pierwszy usłyszałam o tej szkole od znajomego mojej siostry. Chodzili do jednej szkoły przygotowawczej do studiów w Polsce. To on powiedział mi, że Kolegium jest dobrym miejscem z ciepłą atmosferę i zapewnia wszystko to, co jest niezbędne do nauki (w tym języka polskiego). Razem z rodzicami zdecydowaliśmy, że po 8. klasie pojadę do Polski, ojczyzny swoich przodków. Wszyscy byli podekscytowani tymi planami.
Moja praprababcia, Melania Ostrouch, pochodziła ze szlacheckiej rodziny. Została wydana przez rodziców za mąż za mojego prapradziadka Stanisława. Mieszkali w miejscu Żyrmuny, znajdującym się w obwodzie Grodzieńskim, mieli sześcioro dzieci: Marię, Janinę i czterech synów. Stanisław wyjechał do Wilna, gdzie zachorował na zapalenie płuc i zmarł. Babcia Melania została zmuszona samotnie wychowywać siedmioro dzieci, które narodziły się w tym małżeństwie. Janina mieszkała i pracowała na dworze szlacheckim państwa Jelskich w Żyrmunach, o czym potem opowiadała jako o najlepszych czasach swojego życia. W tych czasach Rosja odcięła część terytorium Polski, w tym Żyrmuny. Starsza córka, Maria, spotkała jednego chłopaka z wojska rosyjskiego, w którym zakochała się. Została zamorodowana za tę miłość do człowieka z nienawistnego kraju. Jej córka była wychowywana przez babcię Melanię, a potem wróciła do Warszawy. Jeden z synów był prześladowany za działalność przeciwko Sowietom i w końcu został zesłany na Syberię. Janina uczestniczyła w wojnie w latach 1939 – 1945 i na terytorium teraźniejszej Ukrainy spotkała swego przyszłego męża. Wrócili do Lidy, miasta obok Żyrmun, gdzie założyli rodzinę.
Moja babcia Helena, jej córka, w dzieciństwie zawsze słuchała, kiedy Janina mówiła w języku polskim, słuchała jej historii o Polsce i państwu Jelskich, i to wszystko przekazywała mojej matce. Tak miłość do ojczyzny była przekazywana w naszej rodzinie z pokolenia na pokolenie. Zawsze uważali się za Polaków, jeździli do Polski: do Krakowa, Warszawy, Białej Podlaskiej i innych miast. Moja starsza siostra studiuje w Warszawie już od kilka lat. Ja także powróciłam do kraju swoich przodków, ucząc się w Liceum Świętego Stanisława Kostki, żeby w przyszłości też tutaj studiować.
Miłana Lepiasiewicz
KOMU POMAGAMY
Kolegium św. Stanisława Kostki KSW w WarszawiePROJEKTY EDUKACYJNE
Różne kultury - jedna tożsamość