Sukcesy w siatkówce

Sukcesy w siatkówce

utworzone przez | mar 20, 2024 | Aktualności, Bez kategorii

Nasi uczniowie wzięli udział w międzyszkolnych zawodach siatkówki – stworzylimy dwie drużyny – chłopców i dziewcząt. Jesteśmy bardzo dumni z naszych kolegów, którzy awansowali do kolejnej rundy zawodów! Gratulujemy im zasłużonego zwycięstwa. A dziewczęta, mimo że nie mogły awansować dalej, pokazały dobrą grę i odwagę na boisku. Jesteśmy pewni, że w przyszłym sezonie pokażą się jeszcze lepiej. Wspólnie przyczyniliśmy się do sukcesów naszej szkoły w zawodach siatkówki!

Antonina Briukova

Projekt “Repatriacja przez edukację” w 2024 r. uzyskał wsparcie Fundacji Totalizatora Sportowego

Polska jednoczy

Polska jednoczy

utworzone przez | mar 18, 2024 | Aktualności, Bez kategorii

 

Nazywam się Biryukova Antonina. Dziś opowiem Wam moją historię: zaczyna się od chwili, gdy w wieku ośmiu lat mama zabrała mnie na pierwszą lekcję do polskiego ośrodka „Polonia”, mieszczącego się w moim rodzinnym mieście Pawłodar w Kazachstanie. Z całą odpowiedzialnością mogę stwierdzić, że były to najlepsze lata mojego dzieciństwa! W tym czasie dowiedziałem się wiele o kulturze i tradycjach moich przodków, których korzenie wciąż odbijają się echem w moim życiu. Moi rodzice mają polskie korzenie (ojciec miał prababcię Olgę Chabowską, urodzoną w 1900 r., a moja matka miała dziadka Emelyana Nikitowicza Smetanskiego, który urodził się na terenie Winnicy, należącej wcześniej do Polski). Niestety historie ich wywózek nie są znane mojej rodzinie, a w archiwach nie ma o nich żadnych informacji. Mimo tych przeszkód zawsze pociągało mnie moje pochodzenie, moja kultura historyczna, a dzięki „Polonii” w mojej rodzinie odrodziły się polskie tradycje!

Na początku mojej podróży uczestniczyłam w dziecięcym zespole twórczym „Jagódki”, gdzie koncertowaliśmy na różnych imprezach ku pamięci ojczyzny naszych przodków, wspólnie uczyliśmy się języka polskiego, chodziliśmy do kościoła na msze i święta. Uważam, że są to moje ulubione wspomnienia z dzieciństwa.

W wieku czternastu lat dołączyłam do młodzieżowego zespołu wokalno-choreograficznego „Narcyz”.

Tam zaczęłam uczyć się języka polskiego na wyższym poziomie, brałam udział w życiu twórczym „Polonii” na wszelkie możliwe sposoby, występowałam w wielu miastach Kazachstanu i krajów sąsiednich.

Mogę z dumą ogłosić, że jesteśmy najlepszym zespołem w Kazachstanie!

W naszym społeczeństwie dzieje się wiele ciekawych rzeczy: na przykład wolontariat i wydarzenia sportowe, walne zgromadzenia i wycieczki w różne miejsca.

Moim największy marzeniem było odwiedzić ojczyznę moich przodków i przeżyć tu swoje życie. Niedawno się to spełniło, z czego bardzo się cieszę i jestem wdzięczna „Polonii” i wszystkim, którzy mi w tym pomogli. Mojej siostrze i mnie (z wielkim trudem) udało się wrócić do naszej historycznej ojczyzny: teraz uczymy się w Liceum św. Stanisława Kostki i mieszkamy w sercu Warszawy, w sercu Polski i Europy.

Moja rodzina, która pozostała w Kazachstanie, aktywnie uczestniczy w życiu „Polonii” i mocno wspiera wszystkie ruchy społeczne. Mój brat i siostra od najmłodszych lat podążają naszymi śladami i mamy nadzieję, że już niedługo nasza liczna rodzina ponownie zjednoczy się w naszej historycznej ojczyźnie – Polsce.

Antonina Biriukowa

Krzyż jest lustrem. Gdzie Jezus wziął na siebie wszystkie nasze grzechy

Krzyż jest lustrem. Gdzie Jezus wziął na siebie wszystkie nasze grzechy

utworzone przez | mar 18, 2024 | Aktualności, Bez kategorii

Kolejny, ważny dla naszej duchowości, dzień za nami. W minioną sobotę uczestniczyliśmy w dniu skupienia u Sióstr Pasjonistek. Spotkanie rozpoczęliśmy od wspólnego posiłku i zapoznania się z młodzieżą z Poznania i Warszawy. Potem już był tylko czas pełen wrażeń, integracji z drugim człowiekiem, a przede wszystkim z Bogiem. Wspólne gry, pantomima i długie rozmowy towarzyszyły nam do wieczora. Wysłuchaliśmy także konferencji na temat „7 grzechów głównych”, siostra Rozalia wszystko jasno i obrazowo wyjaśniała, było też wystawienie Najświętszego Sakramentu, możliwość spowiedzi lub rozmowy z księdzem. Dzień zakończyliśmy wspólną pizzą i śpiewem.

Ewa Rogowska

Dzień Mężczyzn

Dzień Mężczyzn

utworzone przez | mar 13, 2024 | Aktualności, Bez kategorii

 

10 marca Kościół katolicki i prawosławny wspomina 40. męczenników z Sebasty. Jedna z hipotez głosi, że właśnie to wydarzenie sprawiło, że tego dnia celebrowane jest święto panów. Jak źródła historyczne podają, cesarz Licyniusz prześladował chrześcijan, zmuszając ich do złożenia ofiary bogom pogańskim, a tym samym do wyrzeczenia się wiary. Znacząca część odmówiła, zbiorowo odmawiając modlitwy. Ponieważ nie udało się ich ukamienować, wystawiono ich na mróz bez odzienia, aż do zamarznięcia na śmierć, a następnie ciała spalono w okolicach Sebasty. Współcześnie dzień ten jest poświęcony promowaniu wartości, jaką mężczyźni wnoszą do świata, i podkreślaniu pozytywnych wzorców do naśladowania. Samorząd Szkolny również nie zapomniał o panach w naszej szkole. Tych młodszych, będących w drodze do bycia mężczyzną, i tych nobliwych przygotowali słodkie poczęstunki, moc serdeczności i słów płynących z głębi serca. Panowie, „okażcie się mocni i bądźcie mężczyznami!” (1 Krl 2,2).

 

Projekt “Repatriacja przez edukację” w 2024 r. uzyskał wsparcie Fundacji Totalizatora Sportowego

Strzępy wspomnień

Strzępy wspomnień

utworzone przez | mar 11, 2024 | Aktualności, Bez kategorii

 

Nazywam się Valeria Fedotova, 3 lata temu przyjechałem do Polski z Białorusi, z miasta Witebsk. Koleżanka mojej mamy opowiedziała mi o Kolegium św. Stanisława Kostki w Warszawie. Naprawdę chciałam osiągnąć „coś więcej” i przyjechałam do ojczyzny moich przodków. Wszystko, co wiem o swoich polskich korzeniach pochodzi z opowieści i wspomnień mojej babci. Moja mama nosiła piękne nazwisko panieńskie – Poniatowska, jej ojciec był Polakiem, tak jak i dziadek, i cała jego rodzina. Wszyscy mieszkali w Polsce. Brat mojego dziadka, Runka Władysław, mieszkał z rodziną w Bartoszycach, wraz z synami Bogdanem i Andrzejem. Jedynie mój dziadek – Jurij Poniatowski nie trafił do Polski. Jego matka to Stefania Puszka, a dziadek – Leon Leonowicz. Został on represjonowany za służbę w kościele i pomaganie księdzu. Pradziadek brał także udział w II wojnie światowej jako żołnierz wojska polskiego i dostał się wówczas do niewoli sowieckiej.
Jego ojciec nazywał się Yure i w 1945 roku był represjonowany za wspieranie państwa polskiego, ale w 1965 roku został zrehabilitowany. Dokładną informację na ten temat można wyszukać w księdze pamięci, która znajduje się w Grodnie na Białorusi, a także na portalu internetowym „Księga Pamięci. Obwód witebski”, który powstał w ramach realizacji Państwowego Programu Utrwalania Pamięci Obrońców Ojczyzny i Ofiar Wojny. Ten projekt, dzięki stworzeniu ogólnodostępnej bazy danych, umożliwia odtworzenie losów i miejsca pochówku naszych dziadków i pradziadków, którzy polegli w wyniku działań wojennych.
Jestem dumna z historii moich przodków i swojego pochodzenia, a także cenię te wspomnienia, pomimo że pozostały z nich jedynie strzępy. W przyszłości chciałabym studiować na jednej z polskich uczelni i w dalszym ciągu zgłębiać tajniki języka i kultury polskiej.

Valeria Fedotova