Młodzi Kazachstańczycy wspierają życie i kulturę Polski

Młodzi Kazachstańczycy wspierają życie i kulturę Polski

Nie jest tajemnicą, że w Kazachstanie jest ogromna liczba Polaków, którzy nie tylko chcą repatriować się do swojego kraju, ale starają się utrzymać jego kulturę, tradycje i język na skraju wielkich stepów kazachskich. Młodzież w Kazachstanie również aktywnie bierze udział w życiu polonijnych organizacji. W 2022 roku odbyło się pierwsze spotkanie liderów młodzieży polskich ośrodków, gdzie jest przestrzeń do realizacji pomysłów i różnego rodzaju projektów promujących kulturę polską. W dniach 20-22 grudnia 2024 r. odbyło się kolejne takie spotkanie, tym razem miało charakter świąteczny.

Pierwszego dnia tradycyjnie odbyły się warsztaty, na których przedstawiliśmy pomysły i wkład w życie naszej polskiej organizacji. Bardzo lubimy naszą polską wspólnotę, która każdego z nas ubogaca. Wieczorny spacer po wieczornej Astanie pomógł nam jeszcze bardziej zbliżyć się do nowego zespołu liderów młodzieży. Astana powitała nas śniegiem i temperaturą -15 stopni. Było niesamowicie, zjawiskowo i kolorowo, a każda ulica migotała świątecznymi światłami.

Drugi dzień naszego spotkania odbył się w ramach intensywnego programu. Po śniadaniu rozpoczęliśmy lekcję języka polskiego. Zajęcia polegały na ćwiczeniu gramatyki, słuchania, mówienia i pisania, a następnie zostaliśmy przeszkoleni w poprawnym komponowaniu CV. Kolejną częścią warsztatów było sprawdzenie naszej wiedzy na temat podstawowych faktów o Polsce. Opowieści o kulturze, tradycjach i polskości przeplatały się z zabawnymi rozmowami. Każdy dzielił się tym, co przeczytał, czego dowiedział się, czy też doświadczył o Polsce – kraju swoich przodków. Wieczorem tego dnia musieliśmy wymyślić własne projekty, które moglibyśmy zorganizować w Kazachstanie dla młodych ludzi. Pomysły każdego były tak różne i interesujące, że myślę, że każdy chciałby mieć udział w takich projektach. Ktoś miał pomysł na zorganizowanie zawodów sportowych, ktoś inny zapragnął zorganizować koncert muzyczny z polską muzyką, bądź urządzić kulinarną „bitwę”, w której młodzi kucharze będą gotować polskie dania i walczyć, by ich danie było najlepsze.

Na zakończenie spotkania każdy z nas otrzymał dyplom uczestnika i miłe bonusy z Polski. Jednak najważniejsza była tradycyjna wigilia, tak bardzo kultywowana w Polsce. Każdy miał wielkie pragnienie, aby podejść do drugiej osoby, podzielić się opłatkiem i życzyć najszczerszych i najmilszych słów. Sam stół był wypełniony nie tylko dużą ilością pysznych potraw, ale także świąteczną polską muzyką i ciepłymi, rodzinnymi rozmowami.

Niesamowite jest to, że wielu młodych ludzi w Kazachstanie nie zna języka polskiego, nigdy nie byli w kraju nad Wisłą, a mimo to mają w sobie polskość. Chcą kultywować tradycje polskie, poznawać historię i kulturę swojego polskiego narodu. Chcą być częścią polskiej społeczności, choć oddalonej o tysiące kilometrów od kazachskich stepów, jednak myślą i chcą poznawać Polskę – ukochaną Ojczyznę swoich dziadków, zaszczepioną głęboko w ich sercach.

Viktoriya Gadeckaa

Święto Godowe

Święto Godowe

Nazywane też Kolędą, Święto Godowe jest w tradycji słowiańskiej święto celebrujące przesilenie zimowe, poprzedzone Szczodrym Wieczorem. Powszechnie jest ono świętowane w krajach słowiańskich, między innymi w Polsce, Ukrainie, Białorusi, Czechach, Słowacji i innych w dniach 24-25 grudnia.
Obchody często zaczynają się od Szczodrego Wieczoru, czyli uroczystej kolacji z symbolicznym pustym miejscem przy stole. Domy dekoruje się naturalnymi ozdobami, takimi jak gałęzie iglaste, szyszki czy owoce. Kolędowanie, medytacje i rytuały duchowe, takie jak składanie podziękowań za mijający rok i wróżby na przyszłość, nadają obchodom duchowy wymiar. Wspólnoty organizują także grupowe rytuały i spotkania, które łączą tradycję z budowaniem więzi społecznych. Dziś Święto Godowe jest symbolem harmonii z naturą i refleksji nad cyklem życia, inspirowanym dawnymi zwyczajami przodków.
Historia Kolędy sięga czasów starożytnych, gdy słowiańskie ludy czciły cykle natury i zmieniające się pory roku. Święto Godowe było związane z przesileniem zimowym – momentem, gdy najdłuższa noc roku ustępowała miejsca coraz dłuższym dniom, co symbolizowało zwycięstwo światła nad ciemnością i początek nowego cyklu życia.
Dla dawnych Słowian było to jedno z najważniejszych świąt w roku, pełne obrzędów i rytuałów, które miały zapewnić urodzaj, pomyślność i ochronę przed złymi mocami. W jego trakcie składano ofiary bóstwom, zapalano ogniska i dzielono się darami. Ważnym elementem było również kolędowanie, podczas którego pieśni i życzenia miały przynieść szczęście gospodarzom. Choć wiele z tych tradycji zostało wchłoniętych lub przekształconych przez inne religie, współczesne obchody Święta Godowego na Białorusi stanowią próbę powrotu do korzeni, łącząc dawną symbolikę z nowoczesnym podejściem do świętowania przesilenia zimowego.

Alisa Kostylieva

Paczka inna niż zwykłe”

Paczka inna niż zwykłe”

Uczniowie naszego Kolegium przyłączyli się do ogólnopolskiej akcji zbiórki najpotrzebniejszych materiałów higienicznych dla podopiecznych warszawskiego hospicjum. Misją Hospicjum Sióstr Felicjanek w Warszawie
jest realizacja SPOTKANIA – głębokiego spotkania z osobą chorą, SPOTKANIA niosącego ulgę w cierpieniu, nadzieję i światło. Cieszymy się, że nasza Społeczność choć w tak niewielkim stopniu mogła przyczynić się, by nieść pomoc tym, którzy tak bardzo jej potrzebują.
Warto pomagać, wtedy Życie staje się piękniejsze i lepsze.
 
W cieniu wojny

W cieniu wojny

Do naszej szkoły przyjechała grupa teatralna młodzieży z Iwano-Frankiwska (dawny Stanisławów), z Ukrainy, ze spektaklem “W cieniu wojny”. Młodzież polonijna na co dzień skupiona jest wokół Centrum Kultury Polskiej i Dialogu Europejskiego na Ukrainie. Widowisko, które młodzi aktorzy przedstawili, ukazuje kontrast codzienności w państwie, gdzie panuje pokój oraz codzienności, w której ludziom towarzyszy wojna – krwawe zbrodnie, niesprawiedliwość, rozpacz, strata i poczucie bezradności. Spektakl bardzo poruszył młodzież Kolegium, która silnie przeżyła pokazywane sceny, niejednokrotnie odnosząc tę rzeczywistość do przeżyć własnej rodziny dotkniętej wojną.