Warszawo, moja Warszawo

„Nie znajdzie się miasta, takiego jak to…”, śpiewał dawniej Andrzej Rosiewicz, Czesław Niemen śnił swój sen o Warszawie, a Mieczysław Fogg w „Piosence o mojej Warszawie” zapewniał, że „Warszawo, prócz piosnki i łzy, jam gotów Ci życie poświęcić” . O tym, jak bogata jest historia Warszawy, jak niesamowite są dzieje naszej stolicy, centrum Europy przekonali się uczniowie Kolegium, którzy przybyli z różnych zakątków Kazachstanu, Białorusi czy Ukrainy, by kształcić się w Polsce. Każdego dnia, podczas lekcji poznają historię i kulturę Polski, ojczyzny swoich przodków, a tym razem wycieczka do Muzeum Warszawy umożliwiła im dotknąć tej historii niejako na żywo. Muzeum powstało w 1936 roku jako Muzeum Dawnej Warszawy i jest oddziałem Muzeum Narodowego. W swoich zasobach posiada niezwykle interesujące eksponaty, gdyż zbiera, bada i udostępnia rzeczy warszawskie. Wystawa zgromadziła historię pojedynczych przedmiotów, by opowiadać o wydarzeniach i ludziach, którzy zadecydowali o kształcie i charakterze współczesnej Warszawy. I tak wśród eksponatów znajdziemy portrety i karykatury znanych warszawiaków, fragmenty ozdobnych elewacji zniszczonych budynków przedwojennej stolicy, makiety, papierośnicę prezydenta Starzyńskiego, liczne fotografie, obrazy Jan Sejdlitza, na których drobiazgowo przedstawione są weduty Warszawy, a także wiele innych cennych pamiątek naszej stolicy.

Dzisiaj Muzeum Warszawy swoją siedzibę ma m.in. w 11 staromiejskich kamieniczkach. Kiedy w czasie powstania warszawskiego stolica została niemalże zrównana z ziemią, jedna z kamienic, w której obecnie znajduje się siedziba, Kamienica pod Murzynkiem, została uchroniona przed zniszczeniami wojennymi, dzięki przeprowadzonym pracom remontowym w 1938 roku i założeniem ogniotrwałych stropów. Warszawa jest jednym z najpiękniejszych miast Europy, i choć tak bardzo zrujnowana w czasie II wojny światowej, nie poddała się, a dziś zachwyca nowoczesnością połączoną z szacunkiem do historii i zabytków. „Warszawa da się lubić”, śpiewał przedwojenny artysta, Adolf Dymsza, my wiemy, że nie tylko lubić, ale i kochać, bo jest za co!